Powiat jarosławski należy do tzw. Pogranicza Nadsańskiego. Ludność wiejska zamieszkująca tereny w dorzeczu rzeki San (także powiat przeworski, przemyski i lubaczowski) w ciągu wieków stworzyła własną regionalną kulturę i obyczajowość, wyrosłą na gruncie tradycji chrześcijańskiej i wcześniejszej, związaną z cyklem przyrody i prac rolniczych.  Obrzędy i zwyczaje rodzinne mocno zakorzenione były  w porach roku, świętach kościelnych oraz w pracach rolnych i domowych, rozrywce. Z dawnej obyczajowości ludowej do XXI wieku  przetrwały (często w zmienionej formie) tylko niektóre elementy, które są obecne w naszym życiu codziennym. Niektóre eksponaty muzeum przypominają dawno nieoglądane przedmioty i narzędzia oraz elementy dawnego obyczaju, które w tej części Podkarpacia nieco się różniły. Przypomnimy wybrane zwyczaje rolników z tego regionu przekazywane z pokolenia na pokolenie (obrzędowość weselną, religijną, związaną z pracami ludzi wsi). W niektórych z nich  odnajdujemy głębszy sens pojedynczych zwyczajów, które często stanowiły zabieg magiczny, mający m. in. zapewnić urodzaj w gospodarstwie czy zdrowie domowników. Zacznijmy od wiosny, budzenia się przyrody do życia (inaczej niż w „Chłopach” W. Reymonta, ukazujących życie wsi z końca XIX wieku, kiedy obyczajowość wsi i zwyczaje były w nieskażonej formie).