Obrzędy

Podsumowanie

    Ten krótki przegląd niektórych lokalnych zwyczajów, powiązanych z dawnymi pracami oraz przedmiotami i narzędziami (wyrazy pogrubione w tekście), przenosi nas  w przeszłość nieznaną już młodemu pokoleniu. To czasy do połowy XX wieku. Później na wieś polską (okres PRL-u) powoli wkracza technika i nowoczesność. Świat staje się bliższy chłopom dzięki elektryczności, radiu i telewizji, praca lżejsza. Migracja do miasta powodowała, że ludzie wsi często tracili kontakt ze swoją „małą ojczyzną”, a nawet wstydzili się swego rodowodu. Współcześnie ludzie ze wsi nie odczuwają już kompleksu swego wiejskiego pochodzenia, wracają do swych korzeni. Dawne przedmioty stają się zabytkami ze świata ich dziadków. Ważny jest tutaj status zabytku jako rzeczy, która utraciła swoją użyteczność w kontekście codzienności, ale ze względu na sposób, w jaki „uprzedmiotawia” lokalną pamięć i historię, otrzymała drugie życie w spojrzeniu na temat przeszłości. Dzięki temu nawet małe regionalne muzea służą powrotowi i zrozumieniu odległych czasów.
    W Roku Oskara Kolberga (dwusetna rocznica urodzin etnografa i folklorysty dokumentującego kulturę ludową XIX wieku) otwarcie wirtualnego muzeum przyczyni się również do poznawania szeroko rozumianej, obecnej na co dzień tradycji, także w środowiskach miejskich (jak wspomniane dzielenie się opłatkiem, jajkiem, śmigus-dyngus). Bez poznania źródeł naszych obrzędów, zachowań i gestów nie zrozumiemy w pełni współczesnego świata.